اگر روی شیشه لایه‌ای از دی‌اکسید تیتانیوم پوشانده شود، وقتی که تابش فرابنفش با شیشه برخورد می‌کند، این لایه با مواد آلی و آلوده‌کننده شیشه واکنش نشان می‌دهد و آنها را به آب و دی‌اکسیدکربن تجزیه می‌کند. اما یک ویژگی دیگر هم هست که باعث می‌شود شیشه‌های پوشیده با دی‌اکسید تیتانیوم خودشوینده باشند.
این پوشش باعث می‌شود شیشه آب‌دوست شود و آب را به سطح خود جذب کند. بنابراین وقتی باران می‌بارد، قطرات باران به صورت قطره‌قطره روی شیشه جمع نمی‌شوند؛ بلکه به صورت یک دست روی شیشه پخش می‌شوند و نه‌تنها ردهای لکه‌لکه آنها به جا نمی‌ماند؛ بلکه کثیفی‌های روی شیشه را هم می‌شویند و از روی شیشه پایین می‌ریزند.
آرمان بدیعی
