زمین یکی از واژه های قدیمی زبان فارسی است.درباره ریشه این واژه در فارسی به سادگی میتوان اظهار نظر کرد.
در متون پارسی میانه مثل"اندرز پوریتکیشان"نام زمین به صورت "دمیک" آمده است.
مشخص است که جزء دوم این نام یعنی "یک"پسوند صفت ساز رایج در زبان های هندواروپایی است و جزء اصلی این نام "دَم"است.معادل این واژه در زبان پارتی "زم" بوده است که امروزه در "زمین" و "خوارزم"دیده می شود."دم" پارسی میانه ، "زم "پارتی ،"زمین "فارسی نو و خوارزم همگی با humusلاتین به معنای خاک و زمین هم ریشه هستند.
